Dit korte verhaal gaat over een moeder die haar baby verloor. Ik wil dit verhaal graag vertellen, omdat het verliezen van je kindje het ergste is dat je kan overkomen. En het kan iedereen overkomen, soms zonder aanwijsbare oorzaak of medische reden. In 2018 overleden 1300 babys tijdens of vlak na de geboorte. Het mooiste dat we voor deze ouders, de broertjes of zusjes, de grootouders en alle familie daaromheen kunnen doen, is het verhaal van dit kindje blijven vertellen, haar naam blijven noemen. En zo ontstonden de blogs over Rosie, de derde dochter van Stephanie en Nick, zusje van Mae, Lois en Kate.
”De liefde en trots die ik voor Rosie voel, zal nooit meer weggaan en groeit nog steeds met de dag. Haar verliezen is het ergste dat ons is overkomen. Tegelijkertijd heeft het me een soort liefde voor Rosie gegeven die ik absoluut niet had willen missen.
Stef
De dood bespreekbaar maken
Mijn ondernemers- en persoonlijke visie is het bespreekbaar en visueel maken van onze sterfelijkheid en onze dood. Ik zag dit terug in de posts die Stephanie op social media plaatst via @chefstefs_dailylife. Zij is naast professioneel afscheidsfotografe ook mamma van baby Rosie, overleden tijdens de zwangerschap. Ik vind het knap en dapper dat zij haar verhaal over het korte bestaan van Rosie openlijk deelt met ons. Zij vertelt niet alleen de verdrietige kant van het gemis van haar kindje. Zij vertelt ook over de mooie kant van wat dit overweldigende verlies haar heeft gebracht en over het prachtige grafmonumentje voor Rosie.
Herinneringen maken
Stef is (afscheids)fotografe en moeder van vier prachtige dochters. Haar derde dochter Rosie overleed geheel onverwacht in de 41ste week van de zwangerschap. Een voldragen, gezond en prachtig meisje. Wat kan het leven oneerlijk en pijnlijk zijn…
Aankomende ouders maken tijdens een zwangerschap normaal gesproken natuurlijk geen herinneringen als in een afscheid. Je rekent erop dat jouw zwangerschap en de bevalling goed verlopen en dat je een mooie baby welkom mag heten. Het maken van herinneringen aan een stilgeboren kindje maken ouders in de week van de uitvaart. Mijn taak is ineens niet alleen meer die van begeleider bij het afscheid. We heten dit kindje eerst welkom op deze wereld, maken kennis met haar en nemen dan pas afscheid.
En zo maakten Stephanie, haar partner Nick en hun twee dochters Mae en Lois kennis met hun dochter en zusje Rosie. Ze namen Rosie mee naar huis, naar een mooi plekje in haar slaapkamer. Dit plekje hadden ze liefdevol ingericht. Ze zorgden deze uitvaartweek voor haar lijfje en deelden hun onvoorwaardelijke liefde voor haar met elkaar. Alle momenten van dit afscheid moesten perfect zijn. Dit was het enige en laatste dat ze voor hun meisje konden doen. Dus waren er bij de uitvaart ballonnen en een prachtige taart.
”Rosie, ik heb uren naar je gekeken en met je gekroeld. Ik heb enorm van je genoten. Hoe kan dat nu genoeg zijn voor mijn verdere leven? Pure liefde en onmogelijk verdriet..
Mama
#TeamBloemen
Stef en haar vader noemden zichzelf teamBloemen omdat zij de regie over dit deel van het afscheid van Rosie in eigen hand wilden houden. Dit schrijft zij er zelf over in haar blog.
‘Ik regelde de bloemen tijdens de dienst en mijn vader had een prachtig idee voor het grafje. Ik wilde namelijk de stukken van de dienst mee naar huis nemen. Maar helemaal géén bloemen bij het grafje, dat vond opa niet kunnen. Dus wat deed opa? Hij regelde 200 rozenknoppen in zijn dochters’ lievelingstinten.’
Het mooiste plekje in het bos
Stef en Nick hebben hun dochter Rosie is genoemd, die naam past haar gewoon. Dat een roos terugkomt in de muziek waar zij van houden en dat de roos één van de meest geliefde bloemen is, is meer toeval. Of niet? De roos wilden zij in elk geval graag terug laten komen in het afscheid van Rosie. En dat is gelukt! De roos stond op de geboorte- en de rouwkaart en was verwerkt in het rouwbloemwerk, op de taart en op haar grafje. Een deken van rozen bedekte de plek in het bos waar Rosie was begraven. Een tastbaar bewijs van hoe kostbaar hun meisje voor hun is.
Al die mooie rozenknoppen hadden een onwaarschijnlijk mooi effect. Ze besloten dat deze deken van bloemenknoppen terug moest komen in het liefdevolle grafmonumentje voor Rosie. Met de eigenaresse en creatief luisteraar van AnnaAnna Gedenktekens bespraken zij hun wensen. Het is een prachtig monumentje van zijden rozen in epoxy met daarop een glasplaatje met Rosie’s naam en geboortedatum in bladgoud geworden. Het is een prachtig en troostvolle plek geworden. Het mooiste plekje in het bos.
Wil je meer weten over baby -en kinderen uitvaarten?
